Nikodem Dyzma

Książki te znajdziecie w Miejskiej Bibliotece Publicznej im. Marii Konopnickiej w Przedborzu.

Tadeusz Mostowicz (przydomek „Dołęga”, wzięty z rodowego herbu matki, przybrał w latach dwudziestych) urodził się 10 sierpnia 1898 r. w Okuniewie (ówczesna gubernia witebska). Ojciec jego był dość zamożnym prawnikiem. Ok. 1915 r. przyszły pisarz ukończył gimnazjum w Wilnie, potem zaczął studiować prawo w Kijowie, gdzie był też członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej. Po I wojnie Okuniewo znalazło się poza granicami ówczesnej Polski, ale rodzina przeniosła się do kraju, a Tadeusz Mostowicz – do Warszawy, gdzie 1918 r. wstąpił do wojska jako ochotnik, a później brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej i dopiero w 1922 r. wrócił do życia cywilnego. W Warszawie związał się z dziennikarstwem, pracując najpierw jako zecer, później jako korektor, a wreszcie jako reporter. W 1925 r. otrzymał stałe miejsce w redakcji „Rzeczpospolitej”, dziennika prorządowego o orientacji szlachecko-ziemiańskiej, reprezentującego Chrześcijańską Demokrację i nastawionego także endecko oraz antypiłsudczykowsko. W 1928 r. Mostowicz zerwał z dziennikarstwem i zajął się wyłącznie pracą sensu stricte literacką. W 1929 r. kończy pierwszą powieść „Ostatnią brygadę”, opublikowaną w 1930 r. na łamach katowickiej gazety „Polonia”. Popularność i pozycję wyrobiła mu jednak dopiero „Kariera Nikodema Dyzmy” (1932), po której pisarz wydawał po dwie powieści rocznie (w sumie napisał ich 17), uzyskując ogromne – jak na ówczesne czasy – honoraria (dochody jego wynosiły, podobno, ok. 15 000 zł miesięcznie).

Andrzej Makowiecki (ur. 5 sierpnia 1938 roku w Warszawie) – polski pisarz, reporter, podróżnik, scenarzysta, dawniej trębacz jazzowy w zespole Tiger Rag, od 1949 roku związany z Łodzią. Absolwent Państwowej Szkoły Muzycznej w Łodzi. W 1964 r. wydana została napisana wspólnie z Andrzejem Brychtem opowieść publicystyczna z Ziem Zachodnich pt.: „Boss”, ale jego właściwym debiutem literackim jest opowiadanie „Tryl” wydrukowane cztery lata później w tygodniku „Kultura”. W 1968 roku zakończył studia na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Łódzkiego, pisząc pracę magisterską o twórczości Zbigniewa Uniłowskiego. Autor głośnych powieści, m.in.: „Rapier Napoleona” (inspirowana życiem i twórczością Romana Polańskiego), „Powrót Wabiszczura” (film z muzyką Czesława Niemena), „Król Manhattanu”, „Noc saksofonów”, „Co dzień bliżej nieba” (film),”Pięćdziesiąt melonów”, „Kwadrans Śpiącej Królewny”, „Dubler sobowtóra” (jako Andrew McKey),”Krucjata Nikodema Dyzmy” (jako Andrzej Dołęga-Lada, „Wino i krew”, „Nerwy, radość, zwątpienie, zwycięstwo”. Ponadto wydał wiele tomów reportaży i opowiadań. Był członkiem zespołu redakcyjnego „Polityki” oraz współpracownikiem polskich periodyków: „Kultury”, „Tygodnika Kulturalnego”, „Dookoła Świata” i innych.